Wauw, wauw, Abenaston!

Vrijdag zijn we vroeg in de ochtend vertrokken. We gingen met de auto het binnenland in, richting Abenaston. Samen met Marvin, zijn 2 neefjes, hun vriendinnen en nog een vriend (die oorspronkelijk uit het dorp komt, maar nu in de stad woont). Omdat hij uit het dorp komt, heeft hij geregeld dat we in het 'logeerhuis' van het dorp konden slapen. Ook kent hij een bootsman, dit is iemand die een bootje bezit om over de Suriname Rivier te varen. Het is fijn om steeds iemand bij je te hebben die kennis heeft.

De autorit duurde ruim 2,5/3 uur door de jungle de bergen van Suriname, dit was 1 lange weg richting het zuiden. Tijdens de autorit konden we al veel zien van de jungle, ook de Brownsberg hebben we zien liggen. Ik heb mij geen seconde verveelt in de auto, ook kwamen we langs verschillende dorpjes. Onze eindbestemming met de auto was het dorp Atjoni, hier na kun je ook niet verder rijden. Het was er erg druk, ook veel toeristen die met de bootjes weg gingen. We hebben daar de weekend boodschappen gedaan en toen hebben we alles op de boot geladen. Ik vond het best spannend om met zo'n bootje te gaan, want past alle bagage inclusief wij allemaal op zo'n boot? Houd die boot dat wel? Ach, ze zullen vast wel weten wat ze doen, dus ik heb het helemaal los gelaten en in de boot gestapt. Ze kunt de bootjes eigenlijk vergelijken met de bus, want sommige bootjes stoppen ook bij elk dorpje om mensen af te zetten of op te halen. De dorpen zijn namelijk alleen bereikbaar via het water.

Daar gingen we, over de Suriname Rivier, en wat was dit ongelooflijk mooi! Het was bijna onwerkelijk, ik kreeg het gevoel alsof ik in de Fata Morgana of Droomvlucht zat, dat gevoel is bijna niet te omschrijven. Links en rechts zie je jungle, en je vaart er recht door heen. De boottocht duurde ongeveer 30 minuten, we kwamen al wel langs eerdere dorpjes, maar ons dorp lag op 30 minuten varen. Het water in de rivier was erg laag, dit door weinig regenval de afgelopen maanden, dus we zagen onderweg veel rotsen waar we doorheen moesten varen, de bootsman wist precies waar er rotsen waren en hoe hij er om heen moest varen, erg knap, ik zou het hem niet nadoen. 

Eenmaal aangekomen bij het dorp stapte we uit de boot en gingen we met al onze spullen naar het logeerhuis, deze lag vlak aan het water, alleen een stukje om hoog lopen. Het logeerhuis bestond uit 10 kamers, maar je kunt er met zeker 20 personen slapen. Ook was er een keuken en 2 toiletten. Douches waren er niet, waar we ons moesten wassen zal ik later vertellen. De toilet moest je doorspoelen met een emmer rivierwater. Op het moment dat we bij het logeerhuis onze spullen hadden neergezet, kwamen er een aantal kinderen van het dorp naar ons toe. Een paar meisjes kwamen meteen naar mij, knuffelde met me en begonnen aan mijn haren te zitten. Ze gingen het vlechten en raakte maar niet uitgespeeld met mijn haar. Het waren ook zulke leuke kinderen. Ook wilde ze foto's en filmpjes met mij maken en kwamen de kleinste 2 steeds op schoot zitten. 

Het avondeten hadden we zelf meegenomen, vlees (Hei, Surinaamse haas) en rijst. We kookten buiten op een vuurtje en hebben met zijn allen heerlijk gegeten. Na het eten hadden we wel trek in een lekkere douche, maar zoals ik al zei, die waren er niet. De vriend van Marvin die oorspronkelijk uit dat dorp kwam, zei tegen de kinderen: "Laat die meiden zien waar ze kunnen baden" (ze zeggen hier baden i.p.v. douchen). Dus ik ging samen met de vriendin van Marvin zijn neefje achter die meiden aan. Na een paar minuten lopen kwamen we bij rotsen/stenen waar je naar beneden kon lopen. We moesten dus baden in de rivier! In eerste instantie wist ik niet helemaal wat ik er van moest vinden, want ik liep daar met een tasje met shampoo en douchegel. En ik ben dit natuurlijk helemaal niet gewend. Eenmaal in het water was het zo leuk! Het was zo een ervaring om dit te doen, jezelf wassen in de rivier van Suriname. De mensen van het dorp hebben ook geen douche, zij zijn dit gewoon. Ook hun vaat en kleding wassen ze in de rivier, het was erg druk, spitsuur voor het baden en de afwas doen. Ik moet wel zeggen dat iedereen naar mij keek, ik was de enige met een witte huidskleur en blond haar in de rivier. Maar iedereen was echt super aardig en het leek alsof ze het bewonderden dat ik mij zo aanpaste en gewoon met hun mee deed. Nadat we onszelf hadden gewassen hebben we nog tot in het donker met die kinderen in de rivier gespeeld. Wat een ervaring en wat heb ik er van genoten! 

De avond verliep erg gezellig met kaartspelletjes, muziek en drankjes bij het logeerhuis. Vanaf een uur of 7 's avonds hadden we pas stroom. Er stond een ventilator op onze kamer, ik was daar wel erg blij mee want het is gewoon erg warm om te slapen. Eenmaal in bed, lagen we net lekker met de ventilator op ons gericht, ging de stroom weer uit. Vanaf 23:30 hadden we geen stroom meer, dus ook geen ventilator. Uiteindelijk hebben we wel redelijk goed geslapen ondanks de warmte.

De volgende dag waren we al vroeg op. Ik stapte het logeerhuis uit en keek zo over de rivier, de zon kwam net op en er was een laag met douw over de rivier, het leken wel wolken die over de rivier dreven. Dit was zo'n mooi beeld om mee wakker te worden. Ik kon niet wachten om weer te gaan baden in de rivier, dus hup, spullen pakken en gaan! Met het zonnetje opkomend lagen we lekker in de rivier op de rotsen te relaxen en het was nog heel stil. Het voelde echt alsof ik in een tropisch thermen oord was, maar dan gewoon in de natuur! We werden er helemaal zen van. Na ongeveer een uurtje in het water zijn we weer terug gegaan naar het logeerhuis en hebben we met zijn allen ontbeten. Daarna heb ik zelfs de vaat in de rivier gedaan, kun je het je voorstellen?! Thuis stop ik het gewoon in de vaatwasser :P 

De kinderen kwamen ondertussen ook weer langs, en wederom, met mijn haren spelen. Op een gegeven moment zagen we een stukje verderop een grote rots in het midden van de rivier met 2 jongens er op. We vroegen ons af of dit niet gevaarlijk was? Want normaal is er veel stroming in de rivier, maar omdat het water zó laag stond, kon dit dus gewoon. Een paar meiden (van 9 en 11 jaar) vroegen of wij er ook heen wilden. We twijfelde eerst nog, maar zijn toch mee gegaan. Die kinderen wisten precies hoe we moesten lopen en zwemmen zodat het niet te diep was en ze wisten ook precies waar er stenen/rotsen lagen in het water, echt bizar hoe goed zij de omgeving kennen. Na ongeveer een kwartiertje lopen en zwemmen waren we bij de rots en hebben we daar met de hele groep lekker gerelaxt. Die vriend van Marvin is even terug gegaan om biertjes te halen. We zijn de hele middag heerlijk in het water geweest. 

's Avonds aten we Surinaamse bruine bonen met rijst, de vriendin van een neefje had dit gemaakt. Super lekker! Na het eten wilden we weer kaartspelletjes gaan doen. Een oudere man van het dorp (de oom van de vriend van Marvin) vroeg of we bij hem kwamen zitten, ietsje verderop. We hadden de tafel en stoelen meegenomen en zijn voor zijn huisje gaan zitten, midden in het 'bos'. Er kwam een andere man aan met een cd speler en 2 grote boxen, en kerstlampjes voor in de bomen. Ze hadden het heel gezellig voor ons gemaakt. Ook ging op een gegeven moment de BBQ aan en hebben we heerlijk kip en worstjes van de BBQ gegeten, kaartspelletjes gedaan, biertjes gedronken en muziek geluisterd. Veel kinderen van het dorp (ik denk zo'n 20) waren ook aangeschoven. Het was echt heel gezellig en hebben tot in de nacht hier gezeten.

De volgende ochtend zouden we weer naar huis (de stad) gaan. Maar voordat we gingen wilden we natuurlijk eerst nog baden in de rivier, want dit was toch wel het aller leukste van het hele weekend! Daarna hebben we onze spullen gepakt, afscheid genomen van de kinderen en de mensen van het dorp en zijn we met de boot weer terug gegaan naar Ajtioni. Om heel eerlijk te zijn wilde we nog helemaal niet naar huis, het was zo ontzettend leuk.

Zelfs door zo minimaal te leven kun je het onwijs naar je zin hebben. Ik heb mezelf ook afgevraagd, toen ik in de rivier lag, van: 'Misschien is het leven hier wel echt beter, ook al hebben de mensen hier niet veel'. Ze zijn zó gelukkig en roeien met de riemen die ze hebben, ze zijn het gewend. Natuurlijk hebben we in Nederland een betere toekomst qua opleidingen, werk en 'luxe'. Maar is dat nou waar het leven om draait? De mensen in dit dorp LEVEN! Die kennen geen 'haast'. Ze hebben sinds een aantal jaar wel een school voor de kinderen.

Of ik mezelf zó kan aanpassen om daar mijn verdere leven door te brengen, dat denk ik niet. Maar zo af en toe een weekend daar verblijven lijkt mij heerlijk. Je geniet van de natuur, van de mensen om je heen, iedereen is loyaal naar elkaar want ze moeten van elkaar op aan kunnen, ze hebben niets anders dan elkaar en de natuur. Wat een mooi en fijn weekend was dit. 

Klik hier voor de prachtige foto's! Het is jammer dat ik geen filmpjes kan uploaden, want ik heb ook hele mooie filmpjes van de boottochten gemaakt. Maar ik zal even kijken of ik op YouTube een paar filmpjes in elkaar kan zetten en dan de link kan delen. Ik heb wel een filmpje gevonden van iemand die er ook is geweest, dus voor een kleine impressie, klik hier.

P.S. Ik ben vanmorgen op bezoek geweest voor een rondleiding bij Stichting Betheljada, en ik ga er donderdag werken. Hier zal ik direct daarna over schrijven!